Onze vrouwelijke voorouders kwamen samen tijdens hun menstruatie in ‘rode’ tenten en/of bij Volle /en of Nieuwe Maan. Om samen te delen, helen en te verbinden. Dit gebeurde over de hele wereld, in verschillende religies, volken en culturen. Wij, de vrouwen van nu, worden weer wakker, en beginnen het ritueel te herontdekken. Maar deze ceremonies zijn al duizenden jaren oud.

Vrouwen ontmoetten elkaar rond het vuur. Er werd gekookt, gepraat, gezongen, gedanst. Goden en godinnen werden aanbeden en wijsheden doorgegeven van generatie op generatie. Want dat was zo heilig aan deze samenkomsten tussen vrouwen; alle leeftijden zaten bij elkaar. Oude wijze vrouwen gaven hun geleerde levenservaringen door. De nieuwe generatie meisjes gaven hun kinderlijke verwondering en speelsheid terug.

Vaak nam je deel aan een vrouwencirkel wanneer je voor het eerst menstrueerde. Daar zit nog wat pijn in de geschiedenis van deze vrouwenbijeenkomsten; de ‘menstruatie hut’ of ‘moon lodge’ waar vrouwen naar ‘verdreven’ werden tijdens het bloeden, buiten hun community.

Maar eigenlijk ontstond er daar aan de rand van de samenleving iets heel moois: heilige momenten waarin vrouwen zichzelf konden zijn, en zichzelf seksueel en spiritueel konden ontdekken in connectie met andere vrouwen. Vrouwelijke kracht groeide en in sommige culturen werden de wijsheden en inzichten die werden verworven tijdens deze samenkomsten gebruikt om de samenleving en kansen voor de stam/het volk te verbeteren.

Maar als vrouwencirkels een eeuwenoude praktijk is, waar is het dan al die jaren gebleven?

Het is verdreven door angst, de angst van het mannelijke geslacht en het Christelijke geloof. Want als vrouwen samenkomen ontstaat er een krachtige spiritueel en intellectueel veld, en dat is bedreigend als je de wereld onder de duim wilt houden met ‘het’ geloof. Rond 1450 begonnen de heksenvervolgingen of beter gezegd ontstond de vrouwenhaat vanuit het patriarchaat. Als we als vrouw net iets te veel rondingen hadden, dan was je een heks. Was je te mondig, je was heks. Genoot je van seks, dan was je een heks. Wist je iets over plantengeneeskunde, je was heks. Het gaat zelfs zo ver dat zelfs vroedvrouwen als heks werden aanzien terwijl ze zo mooi werk deden. In 1484 werd het boek Malleus Maleficarum , ook bekend als The Hammer of the Witches ( de heksenhamer in het Nederlands) gepubliceerd als een druppel op een hete kookplaat. Een handboek voor het vervolgen van heksen en ketters. Een omvangrijke impuls in de toen al gaande heksenvervolgingen. Vrouwen gingen door de hel en niet omdat ze zogenaamd heks waren en dus zogezegd de duivel aanbaden maar omdat het patriarchaat vrouwen gewoon haatte en er niet tegen kon dat vrouwen slimmer en krachtiger waren.

Als vrouwen samenkwamen werd dit gezien als hekserij, wat verboden was, en dan had je kans om vervolgd te worden en op de brandstapel te eindigen of om de verdrinkingsdood te moeten ondergaan. Maar niet alleen de vrouwencirkels werden uiteengedreven, vrouwen werken ook tegen elkaar opgezet. Als je als vrouw een andere vrouw aanwees als heks, kon je zelf strafvermindering krijgen. Er ontstond een groot wantrouwen tussen vrouwen. Hallo sisterhood wond dus . Dit was precies wat de kerk en het patriarchaat nodig had om macht te verwerven.

Generaties langs zijn de heilige samenkomsten van vrouwen verdwenen, maar de laatste decennia neemt de populariteit steeds weer meer toe. Dat is niet vreemd, de aarde en wij mensen hebben behoefte aan meer vrouwelijke energie. En nu je niet meer vervolgd kan worden wanneer je als vrouwen samenkomt, kunnen we deze rituelen gebruiken om verschuivingen in ons bewustzijn en op onze planeet in gang te zetten.

Ik gun het jou van harte om, samen met mij, de ware versie van jezelf te worden en voluit te gaan leven vanuit liefde, dankbaarheid en plezier.

Je bent zo welkom!

Leuke website met heel wat info over vrouwencirkels is www.vrouwencirkels.be